Solaris 2002 Steven Sodenbergh

„Solaris”, czyli człowiek szuka człowieka (część 2 z 2)

Dokładnie trzy dekady trzeba było czekać na kolejną filmową adaptację Solaris. Tym razem powieścią Lema zainteresowali się filmowcy nie ze Wschodu, ale z Zachodu, gdzie za sprawą pierwszego angielskiego przekładu trafiła ona już w 1970 roku. Do ekranizacji przymierzał się sam James Cameron; jego wytwórnia Lightstorm Entertainment przez pięć lat negocjowała zakup praw od Mosfilmu… Czytaj dalej „Solaris”, czyli człowiek szuka człowieka (część 2 z 2)

Solaris

„Solaris”, czyli człowiek szuka człowieka (część 1 z 2)

Solaris to opus magnum Stanisława Lema. Powszechnie uważane jest za jeden z najważniejszych utworów fantastycznonaukowych w skali nie tylko polskiej, ale i światowej. Żadne z pozostałych dzieł krakowskiego pisarza nie osiągnęło takiej popularności – liczonej w milionach sprzedanych egzemplarzy – oraz nie doczekało się tak wielu interpretacji, krytycznych analiz oraz przekładów. Żadne nie było również tak wiele razy adaptowane; opowieść przekładano na język słuchowiska, teatru, a nawet opery. Najsłynniejsze próby ekranizacji podjęła w odstępie trzech dekad para utytułowanych filmowców, przedstawiciele kinematografii Wschodu i Zachodu. Najpierw Andriej Tarkowski (1972), a potem Steven Soderbergh (2002) przedstawili własne wizje kontaktu z Nieznanym… Czytaj dalej „Solaris”, czyli człowiek szuka człowieka (część 1 z 2)

Interstellar dylatacja czasu

Kosmos i czas. Zjawisko dylatacji w fantastyce naukowej (część 2 z 2)

Tym razem m.in. o zagadnieniu dylatacji grawitacyjnej, czyli spowolnieniu czasu w pobliżu obiektów takich jak czarne dziury lub gwiazdy neutronowe. Zjawisko to mogliśmy zaobserwować w popularnym filmie „Interstellar” Christophera Nolana, jak również powieści zaliczanej do klasyki polskiej s-f: „Cylindrze van Troffa” Janusza A. Zajdla… Czytaj dalej Kosmos i czas. Zjawisko dylatacji w fantastyce naukowej (część 2 z 2)